עם פרוץ מלחמת האזרחים בסוריה, אל מול עיניי השתקפו התמונות הקשות של חורבן ומוות אלים, שהיכה את סוריה באכזריות. המלחמות ממיטות אסון בכל מקום מבלי להבדיל בין דם לדם, ועיקר משלמי המחיר הם האזרחים החפים מפשע.
מה אשם ילד שרק נולד, והוא חפץ בחיים, ואין לו יד בכל מה שהמנהיגים והפוליטיקאים זוממים? הוא זה שמשלם את המחיר הראשון, הוא זה שקוטעים את תקוותו לחיים ולעתיד טובים יותר. מה שקורה היום בעיר חלב בסוריה הוא איום ונורא, והמילים לא יכולות לתאר את גודל הזוועה, ואת הטראומה האישית והרגשית שלי.
והעולם כולו? עומד מנגד ולא נוקף אצבע, כאילו זה משחק תיאטרון!
תפקידנו כדור צעיר לא לאפשר למלחמה הזו לגזול מאיתנו את האדם שבתוכנו, שעדיין רוצה לחלום, ולהיות נאמן לחלומותיו, ועדיין לרצות לחיות בעולם שיש בו מקום לכולם.
אני באופן אישי, כמדריכה בתנועת 'הנוער העובד והלומד', אחנך את הנוער על מנת להעביר את המסר: אחרי האפילה והחושך נגיע לאור. צריך תמיד לשאוף ולנסות להתגבר על כל המכשולים, בדרך לשלום ותקווה.
לבי עם חלב וכל נפגעי המלחמה הארורה הזו.
عندما بدأت الحرب الأهلية في سوريا، كانت أمام عيني دائماً صور الموت القاسية التي ستضرب سوريا من كل جانب.
الحروب هي دائما ذاتها، والذين يدفعون الثمن هم الأبرياء.
أطفال حديثي العهد، ليس لهم أيّة يد في حرب الكبار
الأطفال الذين هم الأمل لعالم أفضل، هم من يموت أولًا.
إن الذي يحصل في مدينة حلب وباقي المدن السورية، مُحبِط جداً.
ولا يهم القدر الذي نكتبه عن المأساة، سأبقى عاجزة عن وصف المأساة
كما أن العالم أيضاً يقف بلا حيلة أمام هذا الموت.
ومع هذا كلّه علينا نحن جيل الشباب، أن نذكّر أنفسنا بأننا بشر، وأن لا ندع كل ما يحصل أن يقتل الإنسان في داخلنا.
واجب علينا أن نبقى أوفياء لأحلامنا، من أجل أن نحيا بمكان أفضل، مكان يتّسع للجميع.
أنا بشكل شخصي سأحاول دائماً قول هذه الفكرة لكل المحيطين بي: بعد الظلام سيأتي النور، وهذه فترة مؤقتة وستعدو بعيداً بمساعدة هؤلاء الذين رفضوا أن يقبلوا الوضع الراهن.
قلبي مع حلب ومع كل ضحايا الحرب.
